فرایند های ژئومورفولوژیک و تأثیر آن ها در بر آورد سیلاب ها

سیلاب ها و طغیان های رودخانه ای از جمله مخاطرات طبیعی به شمار می آیند  که از دیر باز مورد توجه ساکنین و حاشیه نشینان سواحل رودخانه و مسیل ها بوده است. این پدیده به عنوان یکی از حوادث تکرارپذیر، همواره مورد بررسی و مطالعه متخصصان، از جمله آب شناسان و مهندسان و طراحان فضا ها و ابنیه عمومی مانند پل ها وجاده ها و... قرار گرفته و می گیرد. کارشناسان این گونه سازه ها با تعریف فیزیکی از سیل و سیلاب، سعی دارند بر اساس بنیان های هیدرولیک و با اتکا به بررسی ابعاد و شیب دره ها و معبرهای عبور آب، نسبت به طراحی آب گذرها و پل ها اقدام نمایند. این بررسی ها غالبا با فرض عملکرد جریان سیال آب در محیط همراه بوده و بدون در نظر گرفتن فرایندهای دیگر مانند فرایندهای ناشی ازعملکرد یخ که می تواند عامل اصلی در ایجاد فرم دره ها بوده باشد صورت می گیرد و لذا برآورد آن ها در مورد سیلاب های احتمالی بسیار دور از واقعیتی خواهد بود که در طبیعت به وقوع می پیوندد. در این مقاله به آزمون فرمول شزی و مانینگ در برآورد سیلاب پرداخته شده و با اتکا به برآورد های ریاضی و بیلان هیدرولوژیک، بر این نکته تأکید شده است که بدون در نظر گرفتن فرایند های ژئومرفیک ایجاد کننده دره ها، بسیاری از برآوردهای معمول در مقدار سیلاب های محتمل، صحت ودقت لازم را نداشته و نمی توان با اتکا به چنین برآوردهائی دست به اجرای سازه های مهندسی، زد.